Τρίτη 28 Ιουλίου 2020

Οδοιπορικό στα Λουτρά Σιδηροκάστρου

Τα Τέμπη των Σερρών



Του Χρήστου Κατσαρού

Το οδοιπορικό μας στα Λουτρά Σιδηροκάστρου είχε μία περιπέτεια, ανεξήγητη. Το Διοικητικό Συμβούλιο των Λουτρών με πρόεδρο το Δήμαρχο Σιντικής μας αρνήθηκε - χωρίς κάποιον προφανή λόγο - τη φιλοξενία μας για δέκα μέρες στο υδροθεραπευτήριο και το ξενοδοχείο με την επωνυμία "Πηγή". Εμείς είχαμε αιτηθεί μία βιωματική προσέγγιση στην περιοχή των Λουτρών, ώστε να έχουμε μία άμεση αντίληψη των δυνατοτήτων των ιαματικών πηγών και των εγκαταστάσεων της περιοχής. Αποκλειστικός μας στόχος παρέμενε η ανάδειξη της συγκεκριμένης περιοχής και η προβολή της τουριστικής- ιαματικής εικόνας της περιοχής. Σε αυτή μας την προσπάθεια δεν βρήκαμε ανταπόκριση, παρόλα αυτά κατορθώσαμε να κάνουμε το οδοιπορικό μας, χάρη στην ευγενική φιλοξενία του Δημοτικού Συμβούλου και επικεφαλής της παράταξης Ενωμένη Σιντική, κυρίου Ιωσήφ Παναγιωτίδη, τον οποίο οφείλουμε να ευχαριστήσουμε για την ευγενική του χορηγία.

Το γεφύρι


Του Χρήστου Κατσαρού

Η οικογένεια του Γιάννη Παπαδόπουλου έκανε το 2002 μία ταβέρνα που την ονόμασε Το γεφύρι, 500 μέτρα από το κέντρο του Σιδηροκάστρου, στην κοιλάδα του Κρουσοβίτη.
Πρόκειται για μία πανέμορφη και γραφική περιοχή με μοναδικό φυσικό περιβάλλον που έχει διαμορφώσει ο ποταμός που κατεβαίνει από το ύψος του Λαϊλιά ως την πόλη του Σιδηροκάστρου. Εκεί κυριαρχούν οι πλάτανοι, που δεσπόζουν αιώνες τώρα στην περιοχή, η πλούσια και πυκνή βλάστηση και τα τρεχούμενα νερά που έχουν δώσει στην περιοχή την ονομασία τα «Τέμπη» των Σερρών. Στην αρχιτεκτονική του τοπίου  προστίθενται ακόμα γραφικά πέτρινα και τοξωτά γεφύρια, εξ’ ου και η ονομασία της ταβέρνας.  Για τους λάτρεις της φύσης υπάρχει μία διαδρομή που ξεκινά από ένα μικρό τεχνητό φράγμα στα «Ζεστά Νερά», στους πρόποδες του Μαύρου Βράχου, με δύο απίστευτης φυσικής καλλονής  καταρράκτες, και περνά από μια υπόγεια διαδρομή σε ένα σπήλαιο με πανέμορφους σταλαγμίτες, εκεί που χάνονται τα νερά του ποταμού για να καταλήξουν και πάλι στην επιφάνεια. Οι εκδρομείς μπορούν να  ξεκουραστούν εκεί που τελειώνει η κοιλάδα, καθώς εκεί υπάρχουν αναψυκτήρια, ταβέρνες πισίνες και φυσικά Το γεφύρι της οικογένειας Παπαδόπουλου, μία γευστική γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν .
Πρόκειται για μία ταβέρνα με πολύ μεράκι και όρεξη βγαλμένη από  το κέφι ενός συλλέκτη, αφού μέσα υπάρχουν φωτογραφίες και εικόνες από το παρελθόν  και παραδοσιακός διάκοσμος. Βλέπουμε πολλά στιγμιότυπα από παλιές εφημερίδες που επιθυμούν να μας ταξιδέψουν στο χρόνο. Ο εσωτερικός χώρος είναι δομημένος από ξύλο και πέτρα, γήινα υλικά που εκφράζουν την παράδοση και το τοπίο της περιοχής, αλλά δίνουν και την αίσθηση της θαλπωρής κατά τους χειμερινούς μήνες, ενώ ο εξωτερικός χώρος, κατάλληλος κυρίως για τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι μία μεγάλη βεράντα γεμάτη από δέντρα και φυσικά χρώματα με φανερή τη γυναικεία πινελιά στον διάκοσμο με τις πολύχρωμες γλάστρες και τα λουλούδια, από τη μητέρα της οικογένειας, την κυρία Πασχαλία,  που και αυτή δίνει δυναμικό παρόν στην κουζίνα του εστιατορίου. Δίπλα από την ταβέρνα υπάρχει ένα καταπράσινο τοπίο με ένα ρυάκι που κυλάει σαν να θυμίζει κάτι από νοσταλγικές εικόνες του παρελθόντος, ενώ το θρόισμα από τις φυλλωσιές των δέντρων φέρνει έναν αέρα δροσιάς.
Εκεί σήμερα ο Άρης Παπαδόπουλος προσπαθεί να ικανοποιήσει τους πελάτες του μέσα από παραδοσιακές συνταγές γεμάτες από ποικιλίες κρεατικών ή θαλασσινών ανάλογα με τις προτιμήσεις του πελάτη. Είναι ένας χώρος καθαρός και περιποιημένος που πληροί όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και που μπορεί κανείς άφοβα να απολαύσει το γεύμα του ή το ούζο του κι να ακούσει παραδοσιακή ρεμπέτικη μουσική. Η ταβέρνα είναι τόσο δημοφιλής που πραγματοποιούνται εκεί κοινωνικές εκδηλώσεις, αρραβώνες, γάμοι, βαφτίσεις και έχει αγαπηθεί πολύ από την τοπική κοινωνία.

Φωτογραφίες:

Όαση στο Νέο Πετρίτσι Σερρών


Του Χρήστου Κατσαρού

Η Όαση είναι μία παραδοσιακή ταβέρνα στο Νέο Πετρίτσι Σερρών, με ξεχωριστά εδέσματα. Στην αρχιτεκτονική του κτίσματος κυριαρχεί το ξύλο και η πέτρα. Η γραφική ταβέρνα της Όασης είναι γνωστή και  (πέρα από τα τοπικά σύνορα, γιατί την επισκέπτονται καλλιτέχνες και άλλοι επώνυμοι της αθηναϊκής κοινωνίας, καθιστώντας την σημείο αναφοράς της περιοχής για τους  bon-viveurs. Ξεκίνησε τη λειτουργία της από το 1994 και ο ιδιοκτήτης της Θεόφιλος Φελεκίδης την εξέλιξε σταδιακά για να φτάσει στη σημερινή cult μορφή της. Είναι χτισμένη σε έναν χώρο όπου κυριαρχούν τα ρυάκια ανάμεσα στα δέντρα και τα γραφικά ξύλινα γεφυράκιαΘα έλεγε κανείς ότι αν άφηνε την φαντασία του ελεύθερη να τρέξει σε αλλοτινές εποχές θα έβλεπε τις νύμφες να τρέχουν και να γελούν μέσα στο δάσος και να παίζουν με τα νερά του ποταμού.
Η ταβέρνα λειτουργεί όλο το χρόνο, αλλά τους θερινούς μήνες έχει την τιμητική της, γιατί οι φυσικές ομορφιές μαζί με τα παραδοσιακά μεζεδάκια προκαλούν μία μοναδική αίσθηση για τον επισκέπτη. Οι ιδιαίτερες σπεσιαλιτέ είναι κυρίως από βουβαλίσιο κρέας , αλλά αυτή στην οποία δείχνουν μεγαλύτερη προτίμηση οι πελάτες είναι το κοντοσούβλι. Εντούτοις, η κουζίνα της δεν υπολείπεται και στα θαλασσινά εδέσματα, κάτι που επιτρέπει στον επισκέπτη να έχει περισσότερες επιλογές.
 Μία εκδρομή στην περιοχή, στα οχυρά του Ιστίμπεη της γραμμής Μεταξά, στον πανέμορφο καταρράκτη της Σουλτανίτσας  και στις ιαματικές πηγές Σιδηροκάστρου μπορεί να συνδυαστεί με ένα καλό φαγητό στην ταβέρνα Όαση, ολοκληρώνοντας έτσι μία μαγευτική απόδραση στα βόρεια του νομού Σερρών. Πρόκειται για έναν χώρο που λειτουργεί όλο το χρόνο και που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών ταξιδιωτών μία πραγματική όαση δροσιάς σε ένα καταπράσινο τοπίο.

Φωτογραφίες: